Kaalheid ging me storen en dat was het moment!

Ervaringsverhaal haartransplantatie Kees Grooteman

Ik heb altijd langer haar gehad, een beetje een oude rocker-kapsel, maar dan zonder er een te zijn. Toch had ik al vroeg inhammen, niks ergs, maar ze zaten er wel. Over de jaren werden deze duidelijk dieper, en het middenstuk dunner. Lang viel het me op, maar stoorde het me niet per se. Op gegeven moment wel, en dat was het moment dat ik er af en toe een grapje over maakte, ik vlieg wel een keertje naar Turkije!

Via een collega van familie kreeg ik Esteworld als tip. Eens per jaar keek ik op de website, maar de urgentie was er lang niet, tot dit jaar. Iemand maakte een foto en opeens zag ik dat ook verder achterop mijn hoofd mijn haar dunner werd, kortom tijd om dat oude idee te gaan uitvoeren. In Nederland maakte ik een afspraak bij de vestiging in IJsselstein. Hier werd ik ontvangen door Joren, hij vertelde dat hij zelf ook een haartransplantatie had gedaan bij Esteworld en, enthousiast als hij was, was blijven plakken als consultant. Dat geeft natuurlijk gelijk een goed gevoel. Hij legde de ingreep uit, schetste een nieuwe haarlijn en vertelde over de nazorg en het proces na de haartransplantatie. Een helder verhaal. Ik koos voor een datum iets verder in de toekomst, die goed aansloot bij mijn werk en privé, en in september vloog ik, samen met mijn beste vriendin, naar Istanbul.

In Istanbul werden we keurig ontvangen in het viersterren Crowne Plaza – Oryapark. De volgende ochtend bij het ontbijt was het een geruststelling om meerdere mensen te zien die ook een haartransplantatie hadden laten doen. Van alles kwam voorbij, vernieuwde haarlijnen, nieuwe neuzen en andere plastische ingrepen. Wij waren twee dagen te vroeg gekomen, die we hebben gebruik om Istanbul te verkennen. Als je er dan toch heen vliegt, dan mag je het er ook wel van nemen.

Op de dag van de haartransplantatie werd ik ontvangen door Akya, een Nederlandssprekende gastheer van Esteworld. Hij leidde mij door het stapeltje papierwerk heen, en begeleidde mij de opvolgende dagen bij Esteworld. Eerst langs de chirurg om die nieuwe haarlijn vast te stellen, een vriendelijke man die zachtaardig te werk ging en warmte uitstraalde. Akya vertaalde ons gesprek en zorgde ervoor dat mijn vragen werden beantwoord. Hierna kwam gelijk de kapper. Dit gedeelte vond ik wellicht het ergste van de gehele haartransplantatie. Ik was in de afgelopen tien jaar al van lange lokken, naar een iets beschaafder kapsel gegaan, maar kaal. Dat was andere koek. Met een brok in mijn keel keek ik toe hoe de kapper het nog probeerde te verlichten door een hartje op m’n achterhoofd te scheren. Volledig kaal nam ik afscheid van mijn supportgezelschap en gingen we een verdieping omlaag naar de operatiekamers. Nu begon het echt.

De ochtend was gereserveerd voor het verwijderen van de grafts uit mijn donorgebied. Nadat ik een roesje had gekregen, werd de verdoving toegediend. Door het roesje had ik het niet allemaal goed door, ik hoorde wel de naald op mijn hoofd, maar voelde het niet. Het roesje an sich, was ook best een raar iets. Zeker voor een controlfreak als ik. Het oogsten van de grafts duurde erg lang, tenminste zo voelde het. Ik was ook te gespannen om bijvoorbeeld in slaap te vallen, ik dommelde wel af en toe weg, maar niet echt. Ook het gevoel op je hoofd was vervelend, niet pijnlijk, maar wel continu gepluk. Daarnaast klinkt het alsof je haar wordt uitgetrokken, en dat dan ontzettend vaak.

Na het oogsten kwam de lunch. Prima, al kon ik eigenlijk amper hap door m’n keel krijgen. Na deze korte onderbreking kwam de chirurg. Netflix ging aan, ik had me voorgenomen om eindelijk met Suits te beginnen, en in rap tempo zetten hij de duizenden incisies waarin de grafts teruggeplaatst moesten worden. Gelijk erna arriveerde het vierkoppige transplantatieteam, die in een vlotte kalmte de 4000 grafts hebben teruggeplaatst. Af en toe had ik een vraag, of wilde ik even iets kwijt, Akya kwam dan vanzelf weer even om de hoek kijken. Aansluitend kreeg ik nog de ACELL-stamcelbehandeling, die ervoor zorgt dat de bestaande haarzakjes ‘verjongen’ en dus langer sterk blijven.

Aan het einde van de middag waren ze klaar en werd ik na een korte instructie teruggebracht naar het hotel. Wat een dag. De nacht was spannend. Eerst even liggen, met Esteworld-nekkussen, toen toch weer niet. Uiteindelijk heb ik een vrij comfortabele nachtrust genoten, al zittend in de fauteuil. Prima. Roeien met de riemen die je hebt.

De volgende ochtend werden we opgehaald om wederom naar Esteworld te gaan. Hier vond de eerste washing van de hoofdhuid plaats. Het verband ging eraf en enigszins ruw, maar ongetwijfeld noodzakelijk, werd mijn hoofdhuid schoongemaakt en behandeld. Na de laatste instructies voor thuis en het video-interview met Akya en de fotograaf, zat het erop.

Nu restte ons enkel vrije tijd. Die hebben we ook goed besteed, door, gewapend met paraplu tegen de zon, nog de gehele middag en avond door Istanbul te wandelen en te genieten van de prachtige cultuurhistorie van deze oude stad. Dit ging ook goed, zonder pijn of irritatie. Wat overigens opvalt, en leuk is, is de reacties van de lokale mensen die je gelijk omarmen als een van hen. Wat een fijne gastvrijheid.

De eerste dagen terug in Nederland had ik regelmatig contact met Esteworld Nederland. Zij beoordeelden mijn foto’s en op de 10e dag na de ingreep mocht ik de laatste washing doen. Na instructie van het nazorgteam heb ik dat zelf gedaan, maar niet helemaal succesvol. Veel te zacht, en dus waren lang niet alle korstjes afgewassen. Het nazorgteam adviseerde om het de volgende dag te herhalen, maar na overleg mocht dit ook nog dezelfde avond. Voor mij van belang, omdat de volgende dag al een lange reis naar de Verenigde Staten gepland was. Een familielid heeft vervolgens de laatste washing herhaald, en met succes.

De weken erna, op reis, was ik wat voorzichtig met de zon, maar verder ging het prima. De eerste haartjes kwamen door, en vielen later ook weer uit, en het donorgebied is alweer mooi bedekt.

Op moment van schrijven is het twee maanden na de ingreep en, na de beloofde rustpauze van het transplantatiegebied, komen nu voorzichtig de eerste nieuwe haren door. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat. Mijn omgeving reageert er nu al positief op, ondanks dat ik zelf nog niet helemaal gewend ben aan het huidige aangezicht. Geduld is een schone zaak. Vanaf deze plek wil nogmaals Esteworld en Esteworld Nederland bedanken voor de begeleiding, de zorg en het geduld. Ik kijk uit naar mijn coupe, volgende zomer!